Druga osoba Trójcy Przenajświętszej, słowo wieczne, jest przykładną przyczyną (causa exemplaris) wszystkiego stworzonego życia i jako takie wieczną niestworzoną mądrością: Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało (J, 1,3).

On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi… wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie (Kol 1, 15).

W wiecznej myśli Bożej Jezus Chrystus jako Syn Maryi jest pierworodnym wobec każdego stworzenia i jest również w swojej roli jako Syn Maryi głową i koroną wszechświata.

Św. Wawrzyniec z Brindisi naucza:

Z tego wynika, że również Maryja z Jezusem ma z góry swoje przeznaczenie, i jeśli Jezus Chrystus ma w tym przeznaczeniu pierwsze miejsce, to Maryja otrzymuje drugie miejsce. Jezus Chrystus jest słońcem, Maryja jest księżycem, który świeci jaśniej niż wszystkie inne gwiazdy razem wzięte. Kim jest ta Kobieta, że ​​o niej myślisz, że obejmujesz Ją oczami!

Ukoronowałeś Ją wspaniałością i majestatem i uczyniłeś Ją Panią nad dziełem Twoich rąk. Położyłeś wszystko u jej stóp, nie umieściłeś Jej poniżej aniołów, ale wzniosłeś Ją ponad wszelkie porządki anielskie. Dałeś Jej słońce za szatę, najjaśniejsze gwiazdy za koronę. […]

Boskie przeznaczenie jest niejako pierwotnym rysunkiem, pierwotną formą, pierwotnym obrazem, pierwotną formą powszechnego Kościoła wybranych przez Boga. Kiedy Bóg przedstawił Mojżeszowi obraz Boskiego mieszkania, mówił najpierw o arce przymierza: w pierwotnej myśli o swoim stworzeniu Bóg najpierw widział błogosławioną dziewicę jako żywą arkę Bóstwa.

Prześwietną repliką, doskonałym, najczystszym, nieskazitelnym „naśladowaniem” odwiecznego Słowa jest Maryja, która ma w sobie wszystkie przymioty wiecznej mądrości. Dlatego Kościół nazywa Ją mądrością stworzoną i stosuje do Niej właściwości mądrości wiecznej (np. czytanie w święto Niepokalanego Poczęcia).

Maryja u początku całego wszechświata: „Ego sum radix – jestem korzeniem” (Traktat o Mszy Maryi Pośredniczki Wszystkich Łask). Ten pierwotny plan sięga potężnie od krańca do krańca i włada wszystkim z dobrocią (Mdr 8,1).

Wszystkie stworzenia razem wzięte nie zbliżają się do tego najpiękniejszego stworzenia pierwotnego, tego arcydzieła Boga: Bo ona piękniejsza niż słońce i wszelki gwiazdozbiór. Porównana ze światłością – uzyska pierwszeństwo, po tamtej bowiem nastaje noc (Mdr 7,29).

Św. Bernardyn ze Sieny wyznaje:

Z ostatecznej doskonałości, która jest jej przeznaczona, Najświętsza Maryja Panna daje wszystkim rzeczywistościom i doskonałościom świata ich najwyższą wartość, bogactwo i ostateczny byt.

Wszelkie byty nastawione były na ​​byt najszlachetniejszy: żyjąca istota na najszlachetniejsze życie; czująca i odczuwająca istota na najwspanialsze uczucie; wszelkie poczęcia kobiety na najcenniejszy owoc jej łona; wszystkie narodziny na najlepszą istotę, jaka może się narodzić; wszystko obdarzone rozumem na wyjątkową istotę rozumu; wszystko darowane przez ducha na najwspanialszą istotę duchową; w skrócie: wszystkie stworzenia starają się dołączyć do najlepszej istoty nieskalanego stworzenia.

W tych warunkach o świat troszczy się Kobieta, która jest błogosławiona ponad wszystko: tylko raz została matką; i poprzez to wyjątkowe macierzyństwo doprowadziła wszystkie rodzaje stworzonych rzeczy do ich najwyższej i ostatecznej doskonałości.

fsspx.news