W pierwszej części naszych rozważań przypomnieliśmy, że Chrystus jest pośrednikiem między Bogiem a ludźmi oraz wyjaśniliśmy, co to oznacza. Wykazaliśmy również, że Maryja może być pośredniczką u boku tego wyjątkowego Pośrednika. Pozostaje nam wykazać właściwość Jej pośrednictwa i wyjaśnić, na czym ono polega.

Ojcowie Kościoła i teologowie wyjaśniają, że właściwym jest, by Maryja była pośredniczką.

Owa właściwość wynika przede wszystkim z odniesienia do Maryi objawionego obrazu nowej Ewy. Podobnie jak przez Ewę grzech przeszedł na całą ludzkość w porządku upadku, tak też w porządku zadośćuczynienia wszystko powinno przychodzić przez Maryję.

Co więcej, Maryja Panna wysłużyłam nam te łaski; tak więc, właściwym jest, by również Ona je rozdawała.

Wreszcie jest to naturalne przedłużenie Jej współodkupicielstwa. Najświętsza Dziewica nie jest bowiem tylko narzędziem, z pomocą którego Słowo przyjęło ciało. Jej rola jest dużo głębsza, ponieważ wypowiedziała Ona swoje Fiat z pełną świadomością faktów, a Jej współcierpienie było duchowym zjednoczeniem, którego zasługa i zadośćuczynienie, z woli Bożej oraz ze względu na wyjątkową miłość Maryi, posiadają wymiar powszechny.

Ta, która odegrała tak wielką rolę na początku i u szczytu tego dzieła, nie może być odsunięta od jego realizacji: stosowania owych zasług w duszach – zwanego zbawieniem subiektywnym – i ich chwały w Niebie. To właśnie nazywamy pośrednictwem.

W jaki sposób Maryja spełnia swoje pośrednictwo?

W ciągu ziemskiego życia pełniła je poprzez swoje modlitwy, swe współcierpienie oraz współodkupicielskie zasługi. Po wniebowzięciu współdziała w dziele zbawienia subiektywnego.

– Maryja pełni pośrednictwo wstępujące, ponieważ przedstawia Bogu ludzkie prośby, wspiera je i pomaga do ich spełnienia: „to, co Bóg przyjąłby mniej mile, jako przedłożone od nas niegodnych, polecone Przenajświętszej Matce – ze względu na Nią – będzie Mu milsze i najłaskawiej zostanie przyjęte” (Leon XIII, Octobri mense, 22 września 1891).

Co więcej, Jej troska sprawia, że ludzie stają się lepsi tak, że ich modlitwy są coraz bardziej miłe Bogu. Należy również dodać, że Matka Boża przedstawia także ludzkie zasługi swemu Synowi. Wreszcie i przede wszystkim, jednoczy się Ona również z ofiarą Mszy Świętej.

– Maryja pełni pośrednictwo zstępujące, ponieważ uczestniczy w rozdzielaniu łask, również tych wysłużonych przez innych świętych, jako szafarka, rozdzielająca, rozdająca i skarbniczka. Należy również zauważyć, że dotyczy to wszystkich łask (Leon XIII, Benedykt XV, Pius XI, Pius XII). Ta Jej rola rozpoczęła się, gdy Maryja, już jako Matka Boga, uświadomiła sobie duchowe potrzeby dusz. Co się tyczy łask sakramentalnych, uważa się, że Maryja przygotowuje dusze do ich przyjęcia — jak na przykład w przypadku nawracania grzeszników i skłaniania ich do spowiedzi świętej. Owo rozdzielanie łask odnosi się do wszystkich dusz, również tych znajdujących się w czyśćcu, jak uczą św. Piotr Damiani i św. Alfons.

Podobnie jak współodkupicielstwo Maryi jest podporządkowane Chrystusowi, tak również Jej pośrednictwo jest pośrednictwem podporządkowanym Chrystusowemu i stąd niekoniecznym w porównaniu z Jego urzędem pośrednika. Matka Boża nie udziela bowiem łask sama z siebie, lecz jest przyczyną, przynajmniej duchową, przyznawania ich ludziom.

Pośrednictwo wszelkich łask jest prawdą pewną, jeśli chodzi o doktrynę katolicką. Można je nawet zdefiniować, ponieważ jest ono pośrednio objawione w tytułach, które przyznaje się tradycyjnie Matce Bożej. Co więcej, Ojcowie i Doktorzy Kościoła, liturgia oraz papieże często o nim wspominają, dzięki czemu można powiedzieć, że jest to prawda, w którą wierzono wszędzie, zawsze i powszechnie.

Fsspx.news