Stowarzyszenie jest własnością Matki Bożej, jest Jej dziełem, Jej służbą, Jej we wszystkim oddane. Oznacza to również, że każdy wstępujący do tego stowarzyszenia „oddaje się Niepokalanej bez żadnych zastrzeżeń i pod każdym względem, bez żadnego wyjątku”. Oznacza to wreszcie, że „ideałem każdego z członków jest być Niepokalanej, być Jej sługą i dzieckiem, i z miłości niewolnikiem, i rzeczą, i własnością, i pod każdą, każdą nazwą, jaka tylko miłość ku Niej wymyśliła lub kiedykolwiek wymyślić zdoła… być jej pod każdym względem i to na całe życie i śmierć, i wieczność” — pisał o. Maksymilian.

„Celem więc naszym jest: Starać się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków itd., a najbardziej masonów i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej.” (Rycerz Niepokalanej 1924)

Ojciec Maksymilian Kolbe wyróżnia 3 stopnie MI, które można realizować stosując „wszystkie godziwe środki, na jakie pozwalają stan, warunki i okoliczności, co zostawia się gorliwości i roztropności każdego”:

1. Pierwszy stopień – indywidualne apostolstwo – każdy z Rycerzy poświęca się Niepokalanej i dąży do realizacji celów Rycerstwa osobiście i w takim stopniu, na jaki pozwalają okoliczności, oraz w zgodzie z cnotą roztropności.

Ten stopień to podstawa, fundament Rycerstwa: Rycerz Niepokalanej w swym życiu osobistym jest na wzór żołnierza — modli się, poświęca się oraz walczy w swych małych, codziennych potyczkach.

2. Drugi stopień – wspólne działanie – Rycerze stowarzyszają się poprzez specjalne statuty i programy. Łącząc swe siły, są w stanie szybciej i skuteczniej osiągnąć deklarowane cele.

Ten stopień charakteryzuje się wspólnym wysiłkiem oraz organizacją w celu prowadzenia publicznego apostolatu. Rycerze mogą współpracować przy różnorakich akcjach i projektach: w parafiach, w przeoratach, w miejscowych towarzystwach religijnych lub na poziomie zakonów bądź kongregacji. Zrzeszać się mogą również Rycerze posiadający podobne zainteresowania duchowe, zbliżony wiek, pragnący osiągnąć szczególny cel apostolski, itd. Ponadto, każda istniejąca organizacja (np. ruchy młodzieżowe, koła samokształcenia) może przyjąć ideały MI i funkcjonować niejako na zasadzie MI „drugiego stopnia”.

3. Trzeci stopień – bezgraniczne oddanie się Niepokalanej – Rycerz pozwala Niepokalanej uczynić z nim to, co Ona chce, oraz tak, jak chce. Należymy do Niej całkowicie, a Ona należy całkowicie do nas. Wszystko czynimy z Jej pomocą oraz żyjemy i pracujemy pod Jej opieką.

W ten sposób pierwszy stopień ogranicza się do akcji indywidualnej; drugi dołącza akcję zorganizowaną, a trzeci, zrywając wszelkie granice, zmierza do heroizmu. (List z 25.05.1920 r.)