Cześć Niepokalanej!

Drodzy Przyjaciele! Drodzy Rycerze!

W setną rocznicę objawień Matki Bożej w La Salette, wielki prymas Polski, kard. August Hlond napisał: „Może już niedługo a Bóg upomni się o swe nieprzedawnione prawa. Druzgocącym uderzeniem osadzi rozszalałe siły piekielne. Zgniły i zbuntowany świat będzie przeorany biczem gniewu bożego. Przemoc zła padnie rozbita. Skończy się perwersyjny kult ateuszostwa. Przed majestatem Chrystusowym w miłości i oddaniu, ukorzą się ludzkie serca. Człowiek pojednany z Bogiem odgadnie sens bytu a w Królestwie Chrystusowym odnajdzie wreszcie warunki szczęścia i pokoju”.

Powtórzmy te słowa obecnie, w roku setnej rocznicy objawień Matki Bożej w Fatimie; powtórzmy je z pamięcią o słowach, których nauczył nas sam Pan Jezus i które wypowiadamy codziennie: „przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi”. Nadzieja złożona w Chrystusie Panu i Jego Najświętszej Matce zawieść nie może. Jako słudzy Jezusa i Maryi jesteśmy zobowiązani do nadziei… Cnota ta jest naszym duszom potrzebna tak jak woda i chleb są potrzebne ciałom, wyklucza zniechęcenie, przygnębienie, upadek ducha. Uwalnia od balastu, który bardzo utrudnia (czy wręcz uniemożliwia!) jakikolwiek postęp w życiu duchowym. Bądźmy ludźmi nadziei płynącej z Ewangelii, z Tradycji, z objawień Matki Bożej w Fatimie. Bądźmy ludźmi chrześcijańskiej nadziei!

W Niepokalanej,

Wasz współrycerz