Leon XIII w swojej encyklice „Magnæ Dei Matris” mówi o Najświętszej Maryi Pannie: „Otóż więc dobry i przewidujący Bóg ustanowił dla nas w Maryi najstosowniejszy wzór wszelkiej cnoty […]”.

Aby zrozumieć, do jakiego stopnia Bóg wypełnił nadprzyrodzonymi cnotami Tę, która miała się stać Matką Jego Syna i w jaki sposób owe cnoty przeniknęły Jej niepokalaną duszę, warto rozważyć to, co święty Tomasz z Akwinu mówi o cnotach Wcielonego Słowa.

Doktor Anielski wyjaśnia, że nadprzyrodzone cnoty są „poniekąd pochodnymi łaski”. Właściwie wypływają one z owej pierwszej zasady, z owego cudownego daru od Boga, podobnie jak skutek wypływa ze swej przyczyny.

Święty Tomasz dodaje: “Im doskonalsze zaś jest jakieś źródło, tym większy wpływ wywiera na to, co od niego pochodzi”. Nietrudno to zrozumieć: im większą moc ma przyczyna – na przykład, im większy płonie ogień – tym szerzej rozciąga się jej efekt. Jeśli idzie o ogień – tym więcej może on dostarczyć ciepła lub tym więcej spalić.

Doktor Anielski mówi jeszcze dalej: „A skoro łaska Chrystusa była najdoskonalsza, stanowiła ona źródło cnót, udoskonalających poszczególne zdolności duszy, podstawę wszystkich jej aktów. Toteż Chrystus posiadał wszystkie cnoty” (III, 7, 2).

Maryja Panna jest obrazem swojego Syna

Rozumowanie świętego Tomasza można odnieść do Najświętszej Maryi Panny. Należy przy tym zauważyć, że odnosi się ono zarówno do cnót wlanych, jak i do darów Ducha Świętego obecnych w duszy wedle miary jej nadprzyrodzonej miłości. Teologowie powiedzieliby, iż te ostatnie są „połączone” z cnotami wlanymi.

Należy tutaj przypomnieć, że szczególna doskonałość łaski Najświętszej Maryi Panny pochodzi z Jej godności jako Matki Boga, do której to godności „w odpowiedniej proporcji”, tzn. dopasowana jest w Maryi łaska uświęcająca.

Najświętsza Maryja Panna posiadała wszelkie cnoty wlane i wszystkie dary Ducha Świętego. Należy tu wymienić przede wszystkim:

Wiarę: „A błogosławionaś, któraś uwierzyła […]”. Najświętsza Maryja Panna posiadała wiarę. Posiadała ją nawet w najwyższym stopniu w całej historii zbawienia, ponieważ Jej Boski Syn jej nie posiadał. W rzeczywistości od pierwszych chwil swego poczęcia posiadał On wizję uszczęśliwiającą oglądania Boga twarzą w twarz, która z konieczności wyklucza wiarę. Tak więc Maryja jest dla nas wzorem tej cnoty.

Nadzieję: Ta wynika z wiary. Podobnie jak wiarę posiadała ją Ona w stopniu najwyższym, ponieważ Jej Syn nie potrzebował jej, tak samo jak wiary – posiadając już wizją uszczęśliwiającą.

Miłość: Matka Boga posiada największą nadprzyrodzoną miłość zaraz po Chrystusie.

Wstrzemięźliwość: Najświętsza Maryja Panna nie miała w sobie ani cienia grzechu. Co za tym idzie, panowała w Niej doskonała cnota, namiętności były podporządkowane rozumowi. Zatem nie można tu właściwie mówić o wstrzemięźliwości, ponieważ to określenie odnosi się do opanowywania wolą jeszcze nie podporządkowanych jej namiętności.

Skruchę: ta cnota odnosi się do grzechów osobistych, lecz w Maryi nie miały one miejsca. Ponieważ Chrystus również nie posiadał tej cnoty, osiągnął ją w najwyższym stopniu inny święty.

Dary Ducha Świętego panowały w świętej i niepokalanej duszy Matki Bożej. Największy z tych darów, mądrość, błyszczał tam szczególnie jasno. Jej fiat jest najmądrzejszym słowem, jakie kiedykolwiek wyszło z ust jakiegokolwiek stworzenia: „Oto służebnica Pańska, niechaj mi się stanie według słowa twego”.

Charyzmaty, czyli dary darmo dane od Boga, są przeznaczone do tego, aby budowały mistyczne Ciało. Ta, która podobnie jak Chrystus ma przekazywać wszelkie łaski, sama również musiała je wszystkie posiadać. Matka Boża otrzymała charyzmaty, zwłaszcza mądrość – w swej kontemplacji i w oświecaniu Apostołów po Wniebowstąpieniu – oraz dar prorokowania, którego ilustracją jest Magnificat: „[…] błogosławioną mię zwać będą wszytki narody”.

Oby rozmyślania nad cnotami Maryi pomogły nam w Jej naśladowaniu; szczególnie w naśladowaniu Jej wiary i miłości, które wskazują nam drogę wśród apostazji i letniości wielu.

Fsspx.news