Termin „królowa” należy rozumieć jako suwerenny autorytet, a nie jako doskonałość w danym porządku – jak wtedy, gdy o wielkim kucharzu mówi się, że jest „królem gastronomii“: w tym drugim znaczeniu prymat Maryi w porządku nadprzyrodzonym wystarczyłby do nadania Jej tego tytułu.
Pismo Święte
Psalm 45,10 mówi: “Stanęła królowa po prawicy twojej w ubierze złotym“. Psalm ten sławi Mesjasza-Króla i Jego Oblubienicę, którą jest przede wszystkim i w sposób szczególny Dziewica.
Dwie postacie Maryi to królowe: Betsabee (1 Krl 2, 19) i Estera (Est 2, 17; 5, 3), a Elżbieta zwraca się do Maryi jako do „Matki Pana mego“ ( Łk 1, 43).
Ojcowie Kościoła uznają tę godność
Św. Efrem Syryjczyk tak modli się w Oratio ad SS Dei Matrem: „Czcigodna Panienko, patronko, Królowo, Pani, strzeż mnie, chroń mnie“.
Św. Andrzej z Krety pisze w Homilii II in Dormitionem Ss. Deiparae: „[Jezus] przenosi dziś ze swego ziemskiego domu Królową rodzaju ludzkiego, swoją Matkę zawsze Dziewicę“.
Św. German z Konstantynopola pisze w In Praesentationem, I: „Usiądź, Pani, wypada Ci bowiem jako Królowej ponad wszystkich królów chwalebnej usiąść na górnym tronie“.
Liturgia
W liturgii rzymskiej święto Najświętszej Maryi Panny Królowej zostało ustanowione przez Piusa XII w 1954 roku. Wystarczy też przypomnieć antyfony Salve Regina, Regina Caeli, Ave Regina Caelorum.
Liturgie wschodnie również czczą Dziewicę Królową: w obrządku bizantyjskim, w niedzielę po Bożym Narodzeniu, na Jutrzni rozbrzmiewa modlitwa: „O sprawiedliwy, o najszczęśliwszy (Józefie), ze względu na twoje królewskie pochodzenie zostałeś wybrany spośród wszystkich na małżonka czystej Królowej, która w cudowny sposób porodzi Króla Jezusa“.
Magisterium Kościoła
Leon XIII pisze w encyklice Magnae Dei Matris: „Z tego powodu należy do Niej [Dziewicy Maryi] korona nieba, a ponieważ stanie się Królową Męczenników – korona ziemi. W ten sposób w niebiańskim mieście Boga zasiądzie na tronie, ukoronowana na wieki, obok swego Syna, ponieważ nieustannie, przez całe życie, a zwłaszcza na Kalwarii, piła z Nim kielich goryczy“.
Św. Pius X stwierdza w encyklice Ad diem illum: “On, Jezus, ‘siedzi na prawicy majestatu, na wysokościach‘ (Hbr 1, 3). Ona, Maryja, siedzi na prawicy swego Syna, jako ‘ucieczka tak bezpieczna i pomoc tak wierna przeciwko wszystkim niebezpieczeństwom, że nie trzeba lękać się niczego, wątpić o niczym pod Jej opieką, pod Jej kierunkiem, pod Jej patronatem, pod Jej egidą“ (Pius IX, Ineffabilis Deus).
Papież Pius XII mówi o królewskiej godności Maryi w Orędziu radiowym do narodu portugalskiego z okazji koronacji figury fatimskiej, zwanym orędziem „Królewskości Maryi“ (13 maja 1946 r.).
Wyjaśnienie teologiczne
– Jako matka Chrystusa Króla, Dziewica Maryja uczestniczy w królewskości swojego Syna, zwłaszcza że jest matką Króla, a nie tylko matką człowieka, który po narodzinach miał zostać królem.
– Jako współodkupicielka, nowa Ewa posiada w sposób podporządkowany władzę, którą nowy Adam zdobył na mocy prawa podboju.
– Pełnia łaski i cnoty pozwala Jej także na nadanie tytułu Królowej, przynajmniej w tym sensie, w jakim nazywamy królem każdego, kto jaśnieje doskonałością.
– Sprawuje Ona to królowanie przez rozdzielanie owoców Odkupienia i przez swoje nieomylne wstawiennictwo.
Tytuły Królowej różnych rzędów świętych w Litanii Loretańskiej – apostołów, patriarchów, aniołów itd. – mogą oznaczać zarówno królewskość jako władzę, jak i królewskość jako doskonałość.
Fsspx.news
