Cześć Niepokalanej!

Drodzy Przyjaciele! Drodzy Rycerze!

Miesiąc maj słusznie ma opinię najpiękniejszego w roku. Kwiaty najpiękniejsze są w maju, gwiazdy najjaśniej błyszczą w maju i morze, jak twierdzą niektórzy marynarze, najmilej dla ucha szumi w maju. Stworzona przez Boga natura jakby najpełniej w tym okresie odzwierciedla w sobie piękno duszy i czystość ciała Maryi. Dlatego maj został poświęcony Matce Bożej. Czcimy Ją przez cały rok, ale nasze hołdy i modlitwy w maju mają szczególny wydźwięk bowiem wspaniale współgrają z atmosferą rozkwitającej przyrody.

Ślę Wam dziś w związku z tym ciekawe rozważanie wielebnego o. Bernarda od Matki Bożej, karmelity bosego[1]będące świadectwem gorącej miłości ku Niepokalanej.

Serdecznie Was pozdrawiam,
w Niepokalanej,

Wasz współrycerz

Jak ranku blask różany,
W swą jasność tuli ziemię,
Jak odblask zwierciadlany
Drży skrami, choć w krąg cienie,
Tak jasna postać Twoja
Świeci mi pośród drogi –
Najczulsza Matko moja!
W chwilach walk, mroków, trwogi
Twej duszy słodkie tchnienie
Owiewa serce moje,
Osładza trud, cierpienie –
Czułe spojrzenie Twoje…

Niepokalana Dziewica Maryja to Królowa wszystkich stworzeń, najpiękniejsza z córek ludzkich, korona dzieł Bożych! Co nam mówią te słowa, których tyle razy słuchamy? Czy to tylko może zwroty retoryczne kaznodziejów, upiększenia literackie, słowa piękne, lecz bez uzasadnionej treści? Nie, to nie tylko słowa, to prawda i rzeczywistość! Wskazują te zwroty na niepojętą godność Najświętszej Dziewicy; podkreślają jedną z prawd żywotnych, tętniących w arteriach Kościoła katolickiego; śpiewają pieśń przecudną, że Najświętsza Panna Maryja jest najdoskonalsza ze wszystkich stworzeń Boga!

Najświętsza Dziewica najdoskonalszym stworzeniem bożym! Wobec tej prawdy nasuwa się więc myśl, czy nie może Bóg stworzyć istoty doskonalszej od Maryi? Przecież On jest wszechmogący, Jego potęga i siła stwórcza jest nieograniczona! A jeśli nie może stworzyć istoty jeszcze doskonalszej, czyż jest wszechmocny?

By dać odpowiedź na to pytanie, musimy wziąć pod uwagę, że w Bogu rozróżniamy wszechmoc absolutną i wszechmoc względną, działającą w pewnym porządku, który Bóg raz ustanowił. Wszechmoc absolutna jest tą, która poprzedza wolne postanowienia Jego woli, odnosi się do tego co On może uczynić w innym porządku, niż obecnie istniejący. Wszechmoc zaś Jego względna, następuje po wolnych już orzeczeniach Jego woli, odnosi się do tego, co może uczynić w porządku już ustanowionym przez Jego Opatrzność.

Otóż we wszechmocy absolutnej Boga czyli w innym porządku niż ten, który stworzył i ustanowił, istnieje możliwość stworzenia doskonalszego, gdyż wszechmoc Jego jest nieograniczona. Natomiast w tym porządku już ustanowionym raz przez Bożą Opatrzność; w tym świecie stworzonym, który istnieje, Maryja jest tak doskonałą istotą, że Bóg nie może doskonalszej stworzyć.

Bóg bowiem w świecie stworzonym podporządkowuje rzeczy niższe wyższym i dla najwyższych celów daje najdoskonalsze środki, najwyższe łaski. Jeśli więc istnieje w tym świecie, tak wysoka godność i tak wysokie zadanie, że przewyższa inne, Bóg sprawia, że odpowiada temu zadaniu najwyższa łaska, najwyższe wyniesienie, z którym się żadne inne nie może równać. Teraz wyłania się już odpowiedź na wyżej postawione pytanie.

W dziele stworzenia i Odkupienia po Chrystusie jest jeden punkt nad który się wyżej nikt nie wzniesie; jednak godność, której nikt nie przewyższy; najwyższe wzniesienie jakie może osiągnąć stworzenie – godność Matki Boga! Ta godność była dana Maryi, a więc tym samym najwyższe łaski, najwyższe wzniesienie i taka doskonałość, iż Bóg nie może doskonalszej stworzyć! Co za cudowna prawda!

O Matko Najświętsza, Ty wiesz, jaki bezmiar szczęścia zalewa serce Twego dziecka na tę najsłodszą myśl o Twej najwyższej doskonałości, którą się wznosisz najbliżej Boga, której nikt nie przewyższy! Źródłem więc najwyższej doskonałości Maryi to ta Jej najwyższa godność.

(pisownię i składnię nieco uwspółcześniono)

o. Bernard od Matki Bożej OCD, Boży Kwiat co z ziemi niebios dosięgnął, Drukarnia Powściągliwość i Praca Kraków [1937], s. 19-21