Ćwiczenie się w miłości bliźniego

Bądź życzliwy dla wszystkich. Mieć życzliwość wobec bliźnich znaczy pragnąć szczęścia dla nich. Jeżeli sam zechcesz być prawdziwie szczęśliwy, to musisz innych czynić szczęśliwymi, a przynajmniej się o to starać. Nic tak nie zbliża ludzi do Boga, jak uszczęśliwianie innych. Przede wszystkim brzydź się wszelka niesprawiedliwością. Pozwól dojść każdemu do tego, do czego ma prawo. Nie mścij się nigdy. Bądź pojednawczy, chętny do zgody, chętnie przebaczaj. Miłość przebaczająca i miłość nieprzyjaciół należą do istotnych cech chrześcijańskiej cnoty miłości. Nie czyń nikomu przykrości. Lepiej jest znosić własne cierpienia, niż innym je zadawać. Nie pozwalaj, aby to co dla ciebie jest przykre stało się udziałem kogoś innego. Swoich ciężarów nie przerzucaj na cudze barki. Chętnie uznawaj zasługi cudze, ciesz się z cudzego powodzenia tak, jakby ono było twoim. „Weselcie się z weselącymi, płaczcie z płaczącymi” (Rz 12, 15). Myśl o innych dobrze, o ile tylko możesz. Człowiek jest tak słaby, że o drugich łatwiej myśli i mówi źle, aniżeli dobrze. Dlatego rozumny nie łatwo wierzy wszelkim opowieściom, niezależnie od tego czy pochodzą od osób już umarłych, czy jeszcze żywych, i nie jest skłonny do bezmyślnego powtarzania wszystkiego co usłyszy o innych.

Człowiek szlachetny nawet o złym woli szlachetnie myśleć, zły zaś człowiek nawet o dobrym źle myśli. Ze Wschodu pochodzi przysłowie: „Muchy szukają ran, pszczoły – kwiatów”, co oznacza: dobrzy ludzie wyszukują u innych cnót, a pospolici – błędów. I żuk lata, ale tylko z jednej kupy mierzwy [zgniecionej słomy używanej na ściółkę dla bydła] na drugą. Z naturalnego popędu chętnie ukrywamy własne błędy, a cieszymy się, gdy możemy cudze błędy odkryć. Dopiero chrześcijańska miłość bliźniego zaprowadza ład w tym nieładzie.

Bądź wiernym w praktykowaniu miłości bliźniego jak Chrystus, który umiłowawszy swoich na tym świecie, umiłował ich do końca. „Wszystko tedy cokolwiek chcecie, aby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie” (Mt 7, 12), „Uczciwością jeden drugiego uprzedzając” (Rz 12, 10). Niech twoja miłość nie będzie tylko powierzchowna. Nie przywiązuj wielkiej wagi do samych słów. Są one często tylko grzecznym oszustwem. Wtedy tylko słowa coś znaczą, gdy są zapowiedzią czynu. Dlatego św. Jan Ewangelista napisał: „Synaczkowie moi, nie miłujmy słowem, ani językiem, ale uczynkiem i prawdą” (1 J 3, 18). Miej szacunek dla innych. Nie nadużywaj względów i uprzejmości innych. Nie stawiaj nikomu niesprawiedliwych wymagań. Nie igraj z nieświadomości innych. Nie żartuj tam, gdzie drugi ma prawo czegoś innego niż żart oczekiwać.

(styl nieco uwspółcześniono)

(za: o. Tilmann Pesch, Chrześcijańska filozofia życia, Wyd. Księży Jezuitów Kraków 1924, t. II, s. 48-49)