Maj miesiącem radości

Dlaczego maj nazywany jest miesiącem Maryi i jest szczególnie Jej poświęcony? Wśród innych przyczyn jest również ta, że w roku obrzędowym, roku kościelnym, jest on jednocześnie najświętszym oraz najbardziej uroczym i radosnym okresem. Któż pragnąłby wybrać na miesiąc Maryi luty, marzec albo kwiecień, skoro jest to czas Wielkiego Postu i pokuty? Albo któż chciałby wybrać grudzień, porę Adwentu – czas nadziei, niewątpliwie, ale również czas postu? Samo Boże Narodzenie nie trwa przez cały miesiąc; to prawda, że styczeń ma radosne święto Epifanii i szereg uroczystych niedziel, ale po nich szybko nadchodzi Siedemdziesiątnica.

Maj zaś należy do okresu wielkanocnego, który trwa pięćdziesiąt dni i obejmuje zazwyczaj cały maj, a zawsze jego pierwszą połowę. Wielkie święto Wniebowstąpienia Jezusa przypada zawsze – z wyjątkiem jednego czy dwóch razy na czterdzieści lat – na maj. Zielone Święta, uroczystość Ducha Świętego, są często w maju; również uroczystości Trójcy Świętej i Bożego Ciała nierzadko wypadają w maju. Maj więc jest miesiącem, w którym często rozbrzmiewa Alleluja, ponieważ Chrystus powstał z grobu, Chrystus wstąpił na wysokości, a Bóg Duch Święty przyszedł na Jego miejsce.

Poznajemy więc przyczynę, dla której maj jest poświęcony Najświętszej Pannie. Jest Ona pierwszym ze stworzeń, ulubionym dziecięciem Boga, najdroższym Mu i najbliższym. Słuszne jest więc, aby do Niej należał ten miesiąc, w którym szczególnie chlubimy się i radujemy Jego wspaniałą Opatrznością opiekującą się nami, naszym odkupieniem i uświęceniem w Bogu Ojcu, Bogu Synu i Bogu Duchu Świętym.

Ale Maryja jest nie tylko służebnicą miłą Panu. Jest także Matką Jego Syna i Królową wszystkich świętych – i właśnie na ten miesiąc Kościół wyznaczył uroczystości niektórych spośród największych świętych, jak gdyby po to, aby Ona odpowiedni orszak miała. Najpierw jednak wypada uroczystość Świętego Krzyża, 3 maja, kiedy czcimy ową drogocenną Krew, którą krzyż był zroszony podczas Męki Pańskiej. Archanioł Michał ma również święto w owym miesiącu, a także trzej Apostołowie: ukochany uczeń Jezusa św. Jan*, św. Filip i św. Jakub; siedmiu papieży, dwaj z nich szczególnie sławni: św. Grzegorz VII i św. Pius V; dwaj spośród największych doktorów: św. Atanazy i św. Grzegorz z Nazjanzu; dwie święte dziewice, obdarzone szczególnymi łaskami przez Boga: św. Katarzyna ze Sieny (której święto obchodzone jest w Anglii w maju) i św. Maria Magdalena z Pazzi, oraz jedna święta niewiasta trwale upamiętnione w rocznikach Kościoła, św. Monika, matka św. Augustyna. A nade wszystko – co najbliższe jest nam w naszym kościele – nasz święty patron i ojciec, św. Filip, nowenną swoją i oktawą zajmuje piętnaście spośród trzydziestu jeden dni tego miesiąca. Oto garść spośród najprzedniejszych owoców wielorakiej łaski Bożej; tworzą one dwór wspaniałej Królowej.

Maryja

(lekcja sobotniej medytacji)

1. Uprzytomnij sobie, że jesteś przed obliczem Boga, i uklęknij ze złożonymi rękami.
2. Przeczytaj powoli i pobożnie: Księga Izajasza, rozdz. 35 (jak w tekście Mszy na suchą sobotę Adwentu).
3. Pomyśl o Maryi odzianej w biel, jak lilia.
4. I powiedz:
   (1) Ty, Maryjo, jesteś Panną nad pannami. Mieć dziewiczą duszę, to nie miłować niczego na ziemi oprócz Boga albo miłować tylko dla Niego. Dziewicza jest ta dusza, która zawsze patrzy ku swemu Umiłowanemu, Temu, co w niebie jest, i która widzi Go we wszystkim, co jest piękne na ziemi, która kocha bardzo czule ziemskich przyjaciół, ale we właściwy sposób, jako Jego dary i Jego przedstawicieli i tylko Jezusa miłuje bezwzględną miłością, gotowa utracić wszystko, byle tylko Jego zachować.
   (2) O Maryjo, pragnąłbym widzieć, jak postępowałaś wobec ojca i matki, zwłaszcza wobec św. Anny, jak zachowywałaś się wobec kapłanów w świątyni i wobec św. Józefa, i wobec św. Elżbiety, i św. Jana Chrzciciela, a potem wobec Apostołów, zwłaszcza św. Jana. Chciałbym ujrzeć Twoją czułość i słodycz wobec każdego z tych ludzi. A jednak Twoje serce było tylko przy Jezusie. Wszyscy oni musieli to wyczuwać i rozumieć, chociaż byłaś dla nich tak bezmiernie dobra.
5. Zakończenie: O Maryjo, kiedyż wyjednasz mi chociaż trochę owej niebiańskiej czystości, owej prawdziwej białości duszy, aby uczucia mojego serca skupiły się na prawdziwej mojej miłości?

* Generalnym dekretem Novum Rubricarium Świętej Kongregacji Obrzędów z 26 lipca 1960 r. – święta Znalezienia Krzyża Świętego (3 maja), św. Jana u Bramy Latyńskiej (6 maja) i Zjawienia się św. Michała Archanioła (8 maja) zostały usunięte z kalendarza (nota wydawcy ang.).

(źródło: John Henry Newman, Rozmyślania i modlitwy. Sen Geroncjusza, IW Pax Warszawa 1985 s. 132-134 i 274-275)