Drodzy Rycerze Niepokalanej!

W roku 2016 Niepokalana niezwykle obficie pobłogosławiła swoją małą armię: Rycerstwo Niepokalanej zostało ponownie założone w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Australii, Nowej Zelandii, Austrii i Nigerii. Przygotowania do założenia MI trwają w Belgii, Meksyku, Kanadzie oraz we Włoszech. Na Filipinach, w Indiach, w Niemczech i w Szwajcarii liczba rycerzy podwoiła się w tym roku, a tym samym ogólna liczba rycerzy na koniec ubiegłego roku wzrosła do 20 000. Niech Bogu będą dzięki za te łaski!

Czy jesteśmy przygotowani do wielkiego roku łask 2017? Postanowienia na rok 2016 miały nas wprowadzić w wielka tajemnicę Niepokalanej, aby podwójną uroczystość stulecia należnie uczcić i nasze serca mieć szeroko otwarte na niezliczone łaski,  jakie nasza Niebiańska Królowa chce nam podarować w tymże  roku.

100 lat to zakończenie i początek: jesteśmy powołani, żeby zebrać cudowne owoce stu lat Fatimy i Rycerstwa Niepokalanej, przechować je wiernie w naszym sercu i użyźnić nimi całe nasze życie. Właśnie dlatego chcieliśmy w minionym roku głęboko przeniknąć ducha Fatimy i Rycerstwa Niepokalanej, poprzez gorliwe i systematyczne czytanie duchowe; nasza wola i serce miały być uformowane przez Anioła Fatimskiego i poprzez wiele aktów strzelistych skupić w sobie łaski nawrócenia i uświęcenia oraz pozwolić im dotrzeć do dusz, które trzeba ratować. Przede wszystkim chcemy być posłuszni wezwaniom Niepokalanego Serca Maryi i w ten sposób wprowadzać w życie przesłanie Fatimy.

Chcieliśmy wreszcie też wprawiać się w wielkiej duchowej walce i jako czynne narzędzia Matki Bożej walczyć o każdą pojedynczą duszę przez modlitwę apostolską, ofiarę, post oraz akcje apostolskie, szczególnie rozdawanie Cudownego Medalika i rozprowadzanie literatury maryjnej.

Wraz z nastaniem roku 2017 wkroczyliśmy w decydującą fazę tej walki duchowej. Dlatego jest absolutnie konieczne, żebyśmy wypełniali warunki, bez których nasze najlepsze pomysły i plany pozostałyby tylko pustymi marzeniami i górnolotnymi słowami.

Św. Ludwik Maria Grignion von Montfort podaje jako pierwszy warunek: palącą tęsknotę! Połowiczność i przeciętność muszą budzić odrazę u rycerza Niepokalanej. Dlatego niech każdy z nas zapyta siebie, jak to jest z jego „miłością pierwszą” (Ap 2,4). Nie wystarczy być w walce coraz bardziej efektywnym, wykształconym i mędrszym. Niepokalana tęskni przede wszystkim za więzią serca. Lecz niestety jest „normą”, że pierwszy zapał ginie. Jakże często musimy się oskarżać, że nasze życie duchowe stało się formalnością, rodzajem rutyny, i że słowa Pana nas dotyczą: „ Pamiętajże tedy, skądeś wypadł i czyń pokutę a uczynki pierwsze czyń.” (Ap 2,5)

Dlatego wśród postanowień noworocznych jest zawsze odpowiedź na zawołanie Pana: „Pamiętajże tedy! – czyń pokutę! – uczynki pierwsze czyń!”

1. „Pamiętajże tedy”: – „Czy jeszcze pamiętasz, jak Cię zachwycił wielki ideał św. Maksymiliana? Jak wciąż było ci mało tego, co łączy się z Niepokalaną?” – a potem tą pamięć stosować konkretnie: przypominać sobie istotne wydarzenia własnego życia w wierze; przeczytać sobie notatki z tamtych rekolekcji; przeczytać jeszcze raz książkę. Każde poruszenie naszej duszy łaską Bożą, przez Pośredniczkę Wszelkich Łask, nigdy nie jest przeszłością, lecz jest wpisane w wiecznie aktualne panowanie Boga. Wielka godzina łaski, w której zostaliśmy przyjęci do MI, jest nie tylko dawno minionym wydarzeniem, lecz pozostaje realna i skuteczna.   Musimy tylko o niej sobie przypomnieć.

2. „Czyń pokutę“: Tutaj nie chodzi o grzeszne zachowanie. Chodzi o serce. Gdy serce staje się chłodniejsze, coraz bardziej letnie, mniej kochające, wtedy często schodzimy na niewłaściwą drogę i musimy zawrócić. Ten powrót następuje, gdy żałujemy tego, że ześlizgnęliśmy się na bezdroża i mocno postanawiamy odnaleźć tą właściwą drogę, a więc na serio oddać się Maryi. Całkiem konkretnie mogłoby to oznaczać uroczyste odnowienie naszego oddania się Niepokalanej po gruntownym przygotowaniu się (przy pomocy książeczki „Poświęcenie się Niepokalanej”)

3. „Uczynki pierwsze czyń”:

O co tutaj chodzi? Św. Teresa z  Lisieux powiedziała: Gdy ogień wygasa, trzeba dodać drwa. Gdy pierwsza miłość stygnie, potrzebne są zdecydowane działania, które ponownie poruszą serce. Pierwsze uczynki to uczynki, które coś kosztują. I właśnie to powinniśmy włączyć do naszego postanowienia noworocznego, żebyśmy rycerze Niepokalanej jako apostołowie Fatimy  w ogniu „pierwszej miłości” stali na froncie. Kilka przykładów: co miesiąc dzień postny, wcześniejsze wstawanie, żeby mieć więcej czasu na modlitwę; pomyśleć o wsparciu finansowym MI, (przyczyniać się do druku książek , czasopism itd.), współdziałać tak, żeby przesłanie z Fatimy było coraz bardziej znane i żeby Niepokalane Serce Maryi było coraz bardziej kochane. Czyż te przykłady brzmią ekstremalnie? W porównaniu z wkładem i samozaparciem, jakie sportowcy-hobbyści inwestują w siebie, jest to wszystko wciąż jeszcze bardzo mieszczańskie.

Tak więc niczego nie trzeba dodawać do dotychczasowych postanowień MI, ale też nie należy niczego  ujmować. Tylko „jak”, intencja , z którą te same postanowienia próbujemy realizować, powinna być w tym roku inna: o wiele głębsza, bardziej konsekwentna niż dotychczas, bardziej naznaczona ogniem miłości, który płonie w sercu Niepokalanej.

Wiele błogosławieństwa Bożego w Nowym Roku!

Wasz zawsze wdzięczny

ks. Karol Stehlin

Postanowienia Rycerstwa Niepokalanej na rok 2017

1. Intelekt

a) Jeśli to możliwe codziennie kilka minut – jednak co najmniej tygodniowo jedną godzinę – czytać dobrą książkę o Fatimie (polecane pisma zostaną podane na stronie MI).
b) Jeśli to możliwe, raz w miesiącu przeczytać opublikowane na stronie www teksty o Fatimie.

2. Wola i serce

a) Jak najczęściej odmawiać akty strzeliste o nawrócenie grzeszników, szczególnie: „Jezusie, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze.”
b) Codziennie przynajmniej trzy razy odmawiać Modlitwę Anioła Fatimskiego.
c) Codziennie różaniec w intencjach Naszej Pani z Fatimy.
d) (Jeśli możliwe) raz w miesiącu post w intencjach Maryi, a mianowicie w środę, przed 13. danego miesiąca.

Poza tym:

e) Sobotnie nabożeństwa wynagradzające są dla rycerzy święte, tzn. jak tylko to możliwe uczestniczą w nich.
f) Rycerze ofiarowują możliwie często Komunię św. w duchu Fatimy jako wynagrodzenie za zniewagi Niepokalanemu Sercu Maryi.

3. Działanie

a) Starać się rozdawać Cudowny Medalik gdzie tylko to możliwe. Jeśli możliwe, brać udział we wspólnych akcjach apostolatu MI
b) Starać się pozyskać jak najwięcej wiernych dla MI.