Ten szczególny przywilej Matki Boskiej nie został ogłoszony przez Kościół aż do XIX wieku. Ale zawsze była głoszona Jej wyjątkowa świętość. Uroczystość Poczęcia Maryi istnieje od VII wieku. Późne średniowiecze szukało teologicznego rozwiązania, które pogodziłoby powszechność odkupienia dokonanego przez Chrystusa z niepokalanym poczęciem Maryi Panny.

Poczynając od roku 1477 papież Sykstus IV ustanowił w Rzymie święto i oficjum ku czci Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Sobór Trydencki nie rozstrzygnął tej kwestii, ale ustalił, że nie włącza Maryi Panny do swojego nauczania o grzechu pierworodnym. Natomiast w roku 1616 papież Paweł V zabronił kwestionowania Niepokalanego Poczęcia.

8 grudnia 1854 roku papież Pius IX uroczyście ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęcia w bulli papieskiej „Ineffabilis Deus”. Warto zwrócić uwagę, na jakich tekstach biblijnych opiera się ten dogmat.

Księga Rodzaju 3,15: „Położę nieprzyjaźń między tobą, a między niewiastą, i między nasieniem twym, a nasieniem jej, ona zetrze głowę twoje, a ty czyhać będziesz na piętę jej”. Wszyscy egzegeci są zgodni, że określenie „niewiasta” odnosi się do Maryi Panny. Tekst ogłasza zatem zwycięstwo Maryi nad szatanem, co oznacza, że musi być Ona wolna od jakiegokolwiek grzechu.

Ewangelia wg. św. Łukasza 1,28: „Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z tobą […]”. Ojcowie Kościoła utrzymują, że owa pełnia łaski wyłącza Maryję z bycia obciążoną jakimkolwiek grzechem.

Bulla Ineffabilis Deus – dogmat o Niepokalanym Poczęciu

Bulla z 8 grudnia 1854 wyjaśnia rzecz w następujący sposób:

„[…] oświadczamy, stanowimy i wyrokujemy, że od Boga jest objawiona, a przeto przez wszystkich wiernych mocno i stale ma być wiarą wyznawana nauka, według której Najświętsza Dziewica Maryja w pierwszej chwili swego Poczęcia za szczególniejszą łaską i przywilejem Boga Wszechmogącego, przez wzgląd na przyszłe zasługi Jezusa Chrystusa Zbawiciela rodzaju ludzkiego zachowana była wolną od wszelkiej zmazy pierworodnej winy”.

Sformułowanie „w pierwszej chwili swego Poczęcia” oznacza moment połączenia się ciała z rozumną duszą.

„Szczególniejszy przywilej” wyłącza Maryję Pannę spod powszechnego prawa: chociaż została Ona poczęta wedle praw natury, to jednak konsekwencje wynikające z tej natury, a związane z grzechem, zostały dla Niej zawieszone.

„Przez wzgląd na przyszłe zasługi Jezusa Chrystusa”: Niepokalane Poczęcie jest możliwe dzięki zasługom Chrystusa, Matka Boża jest więc w istocie odkupiona przez Zbawiciela.

„Od wszelkiej zmazy”: czyli zarówno od winy jak i od kary za grzech; stąd cierpienia, których doświadczała Najświętsza Maryja Panna nie są postrzegane jako kara.

„Nauka objawiona”: prawda o tym, że Maryja Panna została zachowana od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, chociaż jedynie pośrednio zawarta w Objawieniu, jest zatem dogmatem wiary.

Teologia próbuje na różne sposoby wyjaśnić Niepokalane Poczęcie

Stawiając Maryję w relacji do Chrystusa: Narodziny Chrystusa z matki podlegającej grzechowi uwłaczałoby Jego godności.

W relacji do Trójcy Świętej: Nie byłoby właściwe, aby osoba żyjąca w takiej bliskości z Trójcą Świętą choćby przez kilka chwil swojego życia znajdowała się w stanie grzechu.

Ze strony Kościoła:

*Matka Boża jest pierwszą z odkupionych. Musi zatem przewyższać wszystkich odkupionych doskonałością, która polega na odkupieniu jako zachowaniu pełni łask, a nie przywróceniu do stanu łaski.

*Pośrednik nie może nie spełniać któregoś z wymaganych warunków. Maryja Panna jest Pośredniczką Wszelkich Łask, którą to funkcję sprawuje w zależności od Chrystusa. Musi być zatem bez grzechu.

Grzech pierworodny jest pozbawieniem łaski uświęcającej; z dogmatu o Niepokalanym Poczęciu wynika, że Matka Boża była w stanie łaski od pierwszej chwili swojego poczęcia,

fsspx.news