Jakże trudno dzisiaj członkom rodziny wypełniać wiernie swoje obowiązki stanu i zająć dokładnie to miejsce w rodzinnej społeczności, jakie przypisała im Opatrzność! Pycha i wszelkie inne grzechy sprawiają, iż zwłaszcza małżonce trudno jest wytrwać w swej pozornie podrzędnej roli. Jest zatem bardzo ważne, aby żyć w obecności Maryi.
Stoi przed nami, niejako, Niepokalana, Królowa aniołów i wszystkich świętych, wybrana Matka Stworzyciela i Odkupiciela świata.
I co robi? Prowadzi skromne życie zwykłej gospodyni i matki w rodzinie niskiego stanu. Wszystko w nim jest dyskrecją, skromnością, prostotą, wielkim ubóstwem, stałą miłością bliźniego, która śpieszy z pomocą w każdej potrzebie.
Inne dziewczęta i niewiasty z miasteczka spotykają ją, gdy czerpie wodę ze studni, uśmiechają się do niej i przechodzą, nie podejrzewając nawet, że oto pozdrowiły Pośredniczkę wszelkich łask, Współodkupicielkę i Królową świata. Ta pokora i miłość charakteryzujące życie ukryte Maryi to szczególny dar Niepokalanej dla rodzin, bez którego kobieta nie może być dobrą matką i żoną.
Maryja była „poślubiona mężowi, którego imię było Józef” (Mt 1:18; Łk 1:27). Te zaślubiny były odpowiednikiem małżeństwa. Św. Tomasz z Akwinu, wraz z ojcami Kościoła, mówi, iż Maryję z Józefem łączył prawdziwy związek małżeński, gdyż „małżeństwo polega na pewnym nierozerwalnym zjednoczeniu (conjunctio) dusz, przez które mąż i żona są złączeni więzią wzajemnej miłości, która nie może zostać zerwana.”
Między Maryją i Józefem istniała zatem nierozłączna duchowa jedność, najwyższy wyraz wzajemnej miłości. Jednak, w jeszcze większej mierze, Maryja należała wyłącznie do Boga, do tego stopnia, że Bóg posiadł ją całkowicie i w zupełności, a Duch Święty uczynił ją swym wybranym sanktuarium, swą Małżonką.
Jak pogodzić te dwie rzeczy? Stoimy tutaj u początku tajemnicy miłości bliźniego, u źródła prawdziwej więzi i przyjaźni między duszami, źródła prawdziwego chrześcijańskiego małżeństwa. Tak jak Maryja, każdy człowiek należy przede wszystkim do Boga, całkowicie i zupełnie. Istnieje tylko jedna prawdziwa miłość, która pochodzi od Boga i powraca do Boga, bo Bóg jest miłością.
Serce Maryi nieustannie wypełnia swoje fiat; ufa Jemu całkowicie i pozwala sobą kierować. Teraz Duch Święty chce, aby oddała swe serce św. Józefowi, aby jej miłość do Boga spełniła się, by tak rzec, znalazła konkretne zastosowanie i zabłysła i promieniowała w swym oddaniu względem św. Józefa. W ten sposób nie cofa nic ze swego całkowitego poświęcenia się Bogu; przeciwnie, wypełnia je kochając męża miłością, którą ma dla Boga.
Tak oto Maryja ukazuje nam ważną zasadę życia: im bardziej kochamy Boga i jesteśmy Mu oddani, tym bardziej kochamy bliźniego. I daje nam klucz do szczęśliwego małżeństwa, gdyż małżeństwo jest szczęśliwe tylko wtedy, gdy jest przeżywane w atmosferze prawdziwej miłości.
fsspx.news
