Kaplica Sandałów

Sanktuarium w Walsingham jest jednym z najstarszych miejsc w Anglii poświęconych Matce Bożej. Kaplica doświadczyła wielu zmiennych kolei losu, ale sto lat temu zaczęto przywracać ją do dawnej świetności i odbudowywać jej niegdyś ogromne znaczenie.

Historia sanktuarium

Około roku 1061 żyła w Walsingham pobożna wdowa, Lady Richeldis, która była gorliwą czcicielką Najświętszej Maryi Panny i pragnęła Jej służyć. W odpowiedzi na jej modlitwy, Matka Boża trzykrotnie ukazała jej Domek Zwiastowania, by wybudowała jego replikę na swoich ziemiach w Walsingham.

Lady Richeldis bez ociągania wypełniła Jej polecenie i rozpoczęła budowę domku odpowiadającego temu z wizji. Gdy fundamenty zostały położone, przed budowniczymi zaczęły się jednak piętrzyć najróżniejsze problemy, uniemożliwiające im ukończenie budowy. O zmroku praca nie była więc dalej posunięta, niż o świcie i wreszcie wszyscy rozeszli się do domów.

Lady Richeldis spędziła całą noc na modlitwie. W odpowiedzi na jej prośby, z Nieba przybyli aniołowie, którzy dokończyli budowę. Ich dzieło było wspanialsze, niż jakiegokolwiek budowniczego. W ten oto sposób w odległym zakątku Norfolk powstał domek z wizji, nowy Nazaret, najbardziej znane angielskie sanktuarium sprzed reformacji.

W jakiś czas później, syn fundatorki, sir Geoffrey de Favarches, przed swym wyjazdem do Jerozolimy, podarował ziemie na utrzymanie kaplicy oraz założenie klasztoru.

Angielski Nazaret

Walsingham szybko zasłynęło jako święte miejsce, gdzie modlitwy są wysłuchiwane, a chorzy – uzdrawiani. W kaplicy witała pielgrzymów starożytna drewniana figura Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. W 1281 roku Edward I odbył tam pielgrzymkę, by podziękować za cud za wstawiennictwem Matki Bożej z Walsingham.

Między 1061 a 1538 rokiem setki tysięcy pielgrzymów z całej Europy odwiedzało sanktuarium. Na drodze do Walsingham wyrastały kapliczki dla pielgrzymów. Nazwa Drogi Mlecznej została zmieniona na Drogę do Walsingham, wskazując na niebie szlak do angielskiego Nazaretu w Świętej Ziemi Walsingham.

Zniszczenie sanktuarium

18 września 1534 roku kanonicy z Walsingham podpisali Akt Supremacji, a w czerwcu 1538 roku figura Matki Bożej z Walsingham została zawleczona do Londynu, by tam zostać spalona. 4 sierpnia 1538 roku klasztor został skonfiskowany, a Święty Domek – zburzony. Nie przeszkodziło to jednak Najświętszej Maryi Pannie w rozdzielaniu łask Swoim czcicielom.

Przez trzy stulecia Walsingham pozostawało uśpione. Kolejne pokolenia z kamieni kościółka budowały swoje domy. Nie było w tym z resztą nic dziwnego, skoro nastała epoka niewiary.

“Kiedy Anglia powróci do Walsingham, Matka Boża powróci do Anglii”

W ostatniej dekadzie XIX wieku, anglikanka Charlotte Boyd sprowadziła na obrzeża Walsingham, do małej, XIV-wiecznej kapliczki, anglikańskie siostry. Była to ostatnia z kapliczek na pielgrzymim szlaku, tradycyjnie znana jako „Kaplica Sandałów” [w niej bowiem pielgrzymi zdejmowali dawniej sandały, by ostatnią milę do sanktuarium przebyć boso].

Panna Boyd postanowiła kupić kaplicę, lecz nim ukończyła to przedsięwzięcia, otrzymała łaskę wiary i została przyjęta na łono Kościoła. W międzyczasie, nabożeństwo do Matki Bożej z Walsingham odżywało powoli za sprawą pobliskiego parafii Matki Bożej w King’s Lynn, z której później wyodrębniła się parafia w Walsingham.

W 1897 roku wierni, pod przewodnictwem dwóch księży, odbyli pielgrzymkę do Kaplicy Sandałów, wznawiając tym samym tradycję przerwaną w XVI wieku. Panna Boyd podarowała kaplicę benedyktyńskiemu opactwu z Downside.

19 sierpnia 1934 roku, po czterystu latach od narodowej apostazji, kardynał Francis Bourne, arcybiskup Westminster, oraz wielu duchownych z Anglii i Walii, poprowadziło wielką pielgrzymkę zadośćuczynienia, gromadząc w Walsingham, w odnowionej Kaplicy Sandałów ponad 12 tys. wiernych.

2 lipca 1950 roku w Walsingham został oficjalnie otwarty tymczasowy kościół ku czci Zwiastowania Pańskiego, który ma służyć pielgrzymom do czasu, gdy liczne pielgrzymki przebłagalne przyniosą owoce i Anglia zwróci to, co zagarnęła, odbudowując i przywracając Matce Bożej Jej Święty Domek Zwiastowania.

Prawdopodobnie najwspanialszym dniem jaki oglądało Walsingham było święto Zwiastowania Pańskiego w 1954 roku, kiedy to delegat papieski w imieniu Ojca Świętego, jak powiedział biskup Parker: „złożył znów na skronie naszej angielskiej Madonny koronę, skradzioną Jej przez Henryka VIII”. W owej wspaniałej ceremonii Roku Maryjnego uczestniczyło ponad 15 tys. pielgrzymów, którzy stali wśród ruin dawnego klasztoru.

Figura Matki Bożej z Walsingham, czczona w Kaplicy Sandałów