Jednym z elementów oddania się Niepokalanemu Sercu Maryi jest spowiedź święta. Niepokalana umożliwia najlepsze przygotowanie, wzbudza w nas coraz doskonalszy żal. Im bardziej coś brudnego wychodzi na jaw, tym wyraźniej dostrzegamy ten brud. Im bardziej zbliżamy swojej serce do Jej Niepokalanego Serca, tym większa napełnia nas odraza do grzechu. To, co brzydkie jawi się jeszcze brzydszym. Zło odsłania całą swoją okropność i fałszywość. Tak więc grzesznik w świetle Maryi poznaje lepiej własne grzechy. Jego sumienie staje się bardziej wrażliwe. Tym bardziej wzrasta w nim odraza, wstręt i skrucha z powodu grzechu, im bardziej stawia siebie w świetle kochającego Serca Matki. Coraz wyraźniej stwierdza, jak mocno przez grzech zdradzana jest miłość, jak obrażane i deptane jest najdelikatniejsze Serce Maryi. Z tego powodu jest mu coraz bardziej przykro. „O Matko, przebacz i wyjednaj przebaczenie u swojego Syna!”.
W Fatimie Najświętsza Maryja Panna ukazała spowiedź świętą w jeszcze szerszym kontekście. Otóż spowiadając się, powinniśmy pamiętać o wszystkich (a wiec także cudzych) zniewagach, jakie wyrządzane są Niepokalanemu Sercu Maryi. Oczywiście nie mamy się spowiadać z cudzych grzechów, lecz powinniśmy się spowiadać z intencją wynagradzającą także za cudze grzechy. W rzeczywistości grzech nie jest nigdy tylko indywidualnym bólem, lecz raniąc jednostkę, osłabia całe Mistyczne Ciało. Jeśli cierpi jeden członek, cierpią z nim wszystkie inne. Przez nasze grzechy stajemy po stronie całej armii wrogów Boga, krzyczymy razem z nimi: „Ukrzyżuj Go!”, uderzamy Matkę w twarz. Ta myśl ukazuje wyraźniej wartość spowiedzi jako oczyszczenia z tak wielkich okropności.
W Fatimie sakrament pokuty został przedstawiony nie tylko jako osobiste rozgrzeszenie, lecz otrzymał wartość ogarniającą cały świat. Poprzez spowiedź w intencji wynagradzającej nasz żal za grzechy rozszerza się na wszystkie zniewagi i tym samym staje się doskonalszy. Bowiem najdoskonalszy żal to taki, który ma na uwadze osobę znieważoną i chce zadośćuczynić za wszelkie krzywdy, jakie kiedykolwiek jej wyrządzono. Jeśli mamy choć trochę takiego żalu, to nie tylko udział w zniewagach wobec Boga zostaje zadośćuczyniony. Intencja wynagradzająca „pociesza Boga i Jego Matkę” oraz czyni zadośćuczynienie za wiele grzechów. Dlatego też Maryja obiecała zbawienie wielu duszom, jeśli choć jednostki będą pielęgnowały nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca.
