Piękno stworzeń wynika z faktu, że odzwierciedlają one doskonałość Boga:
„Niebiosa głoszą chwałę Boga”, mówi Psalm 18.

Pan Jezus Chrystus, druga Osoba Boska i Syn Ojca Przedwiecznego, jest „odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” (Hbr 1, 3), a w swojej stworzonej ludzkiej naturze promieniuje doskonałością, która jest odbiciem świętości Bożej: „Syn nie może sam z siebie nic zrobić, oprócz tego, co widzi, jak czyni Ojciec; bo cokolwiek czyni Ojciec, Syn czyni podobnie” (Hbr 1, 3); (J 5, 19). Podobieństwo nie pozostawia wątpliwości: „kto mnie widzi, widzi Ojca” (J 14, 9).

Matka Boża odzwierciedla tę świętość, podobnie jak księżyc promieniuje światłem, które otrzymuje od słońca, nie umniejszając go. W Jej Niepokalanym Poczęciu nic nie opierało się Boskiej mocy: ani natura, w której urodziła się ze starych i niepłodnych rodziców, ani prawo grzechu pierworodnego, ponieważ była całkowicie wolna od wszelkiej skazy i ran. Nawet śmierć nie miała władzy nad Nią, dlatego Matka Boża mogła już pod koniec ziemskiego życia przejść w stan ubóstwienia.

Nie wystarczało samo przyjęcie łask. Maryja musiała wyrazić dobrowolną zgodę na przyjęcie planu Bożego. Mając pełną wiedzę o faktach, Maryja oświadcza, że jest „służebnicą Pańską” i rozważa tajemnice Pana, które „zachowała w swoim sercu” (Łk 2, 19). Jej skromność jest tak wielka, że w Kanie zwraca uwagę swego Syna jedynie na zawstydzenie małżonków, a wszystko inne pozostawia Jemu. Wytrwałość prowadzi Ją do stóp Krzyża, a Jej matczyna opieka nad duszami do Wieczernika w dniu Pięćdziesiątnicy.

Poprzez rozważania dochodzimy do Bożej prawdy. Ta prawda musi w nas wzrastać, by mogła wydać owoce: pokorę, wierność i wytrwałość. Przez te owoce wyraża się w nas obraz Boga żywego i prawdziwego, wiernego i wiecznego. Matka Boża zawsze będzie najjaśniejszym odbiciem i najwierniejszym odzwierciedleniem tych wszystkich cnót.

https://fsspx.news/en/news-events/news/speculum-justitiae-53771