Św. Roman Melodos: Poeta zainspirowany przez Matkę Bożą

Św. Roman Melodos: Poeta zainspirowany przez Matkę Bożą

Roman, urodzony około 493 roku, zmarł po 555 roku, nawrócony z judaizmu, był diakonem Bejrutu, potem kapłanem kościoła w Kuros w Bizancjum. Miał ludowe korzenie, był poetą, miał żywą wyobraźnię, śpiewającą duszę. W Romanie wielka Theotokos zostaje uczłowieczona: matka, Dziewica, kobieta, dziewczyna, wszystko jest z miłością wyróżnione.

romanos le melode

Ochrona przez Świętą Dziewicę. Po prawej stronie Dziewica podaje Melodosowi pergamin podczas snu.

Hymn na Boże Narodzenie

Dziewica dzisiaj zrodziła Pana Natury, a ziemia Niedostępnemu

grotę oddaje. Anieli wraz z pasterzami Chwała śpiewają,

magowie za gwiazdą podążają: dla nas jest bowiem zrodzone

DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

Ojciec Matki sam chciał się stać Jej Synem; Zbawiciel

dzieci sam spoczywa w żłobie. Na Niego patrząc, tak mówi Ta,

która Go zrodziła: „Powiedz mi, Dziecię, jak we mnie posiadany

zostałeś i jak się we Mnie zrodziłeś? Widzę Cię, moje wnętrzności,

widzę i pełnam podziwu, bo pełne są mleka me piersi,

a jednak małżonką nie byłam; i widzę mój kwiat dziewictwa

dalej pieczęcią okryty; Ty bowiem go strzegłeś, gdyś raczył się

narodzić DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG”.

O, Królu Najwyższy, cóż masz z nami biednymi wspólnego?

Stwórco świata, po co przyszedłeś na ziemię? Jaskinię

umiłowałeś, czy żłobek ukochałeś? Oto nie ma miejsca w zajeździe

dla Twojej Służebnicy. Nie mówię miejsca, lecz nawet

jaskini. Bo nawet owa jaskinia do kogoś innego należy. Gdy

Sara dziecko zrodziła, dostała w dziale ziem wiele, a ja nawet
nie mam leża, a tylko używam jaskini, którą zamieszkać zechciałeś,

DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG”.

Te słowa cicho wyrzekłszy i Zbawcę rzeczy niewidzialnych

błagając, usłyszała, że magowie Dzieciątka szukają. Więc

do nich zwróciwszy się zawołała Dziewica: „Kimże jesteście?”,

a oni jej na to: „A kimże Ty jesteś, że porodziłaś taką Dziecinę?

Kto jest Twym ojcem i kto jest Twą matką, żeś Matką i Żywicielką

stała się bez ojca? Widząc Twą gwiazdę zrozumieliśmy,

że się nam objawiło DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY

BÓG.

Gdy dziwne te słowa Maryja usłyszała, dziecię swoich

wnętrzności upadłszy na twarz uczciła i z płaczem rzekła: „O,

Dziecię, jak wielkim, jak wielkim jest wszystko, co uczyniłeś

dla mojej niskości. Oto magowie z daleka Cię wypatrują; ze

Wschodu władcy potężni oblicza Twego pilnie szukają; ludu

Twego bogacze błagają, by Ciebie ujrzeć, bo Twoim ludem

są ci, którym dałeś się poznać Ty, o DZIECIĄTKO MAŁE,

PRZEDWIECZNY BÓG!

A więc – Maryja rzecze pobożnym magom – przeszliście

całą Jerozolimę, to miasto, które zabija proroków, jakżeż?

Bezkarnie ją przebyliście, miasto zawistne? Jak Herodowi,

co dyszy mordem i rządzi bezprawiem, umknąć zdołaliście?”

A oni do niej mówią: „Dziewico, nie umknęliśmy, lecz go zwiedliśmy;

wszystkich spotkanych bowiem pytaliśmy, gdzie jest

zrodzone DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG”.

To wszystko opowiedziawszy, magowie ujęli w ręce

dary i upadłszy na twarz przed Darem Darów i Balsamem Balsamów,

przynieśli Chrystusowi – złoto, mirrę i kadzidło, wołając:

Przyjmij ten dar potrójny, jak trishagion śpiewane przez

Serafiny, i nie odrzucaj go jak ofiarę Kaina, ale weź w ramiona

tak jak ofiarę Abla, przez ręce Twej Rodzicielki, z której jesteś

zrodzony, DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG”.

Na te dary nowe oraz wspaniałe patrzy teraz Niepokalana,

na dary wniesione na rękach magów, którzy na twarz

padają, na gwiazdę, co jasnym jest znakiem, na pasterzy, co

hymny śpiewają, i Twórcę, Pana wszechrzeczy błaga tymi słowami:

Gdyś, o Dziecię, przyjęło te dary potrójne, przyjmij

także potrójne błagania Tej, która Ciebie zrodziła: błagam Cię

o pogodę, o plony ziemi, i za mieszkającymi na niej: pojednaj

wszystkich, bo ze Mnie jesteś zrodzony, DZIECIĄTKO MAŁE,

PRZEDWIECZNY BÓG”.

Bo ja nie tylko jestem Twą Matką, o Zbawco łaskawy,

nie na darmo Cię mlekiem karmię, Ciebie, mleka potoku, ale za

wszystkich ja Ciebie błagam: Tyś mnie przecież uczynił swojego

rodu ustami i chwałą: we Mnie bowiem jest całej ziemi

obrona potężna, i mur, i oparcie. Na mnie spoglądają ci, co zostali

wygnani z raju rozkoszy, bo ich tam znowu wprowadzam.

Niech wszechświat się dowie, że Ty jesteś ze Mnie zrodzony,

DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

Fsspx.news

Drucke diesen Beitrag