Wytyczne dla zakładających grupy MI

To jasne, że wspólna praca jest skuteczniejsza, a ponadto sprawia też więcej radości. Również święty Maksymilian Kolbe przewidywał, że rycerze będą się regularnie spotykać, modląc się i prowadząc działalność apostolską (nazwał to drugim stopniem MI).

„Na drugim stopniu MI rycerze zrzeszają się poprzez specjalne statuty i programy. Jednoczą swe siły, aby tym szybciej i skuteczniej osiągnąć wyznaczony cel”

(św. Maksymilian Kolbe)

Pierwsze działania nie są przy tym skierowane na zewnątrz, lecz do wewnątrz. Tak mówił św. Jan Bosko o św. Dominiku Savio:

„Jako pierwszy krok do świętości doradzano mu, aby pozyskiwał dusze dla Boga; w istocie nie ma na świecie nic świętszego od wspólnej troski o zbawienie dusz, za które Jezus Chrystus przelał ostatnią kroplę swej drogocennej krwi.”

Wspólny apostolat w przeoracie albo kaplicy ma tym samym w pierwszej kolejności pomagać tamtejszym wiernym. Duch apostolski jest jednym z najlepszych sposobów uświęcenia i zabezpieczania się przed duchem świata, gdyż polega nie tylko na odrzuceniu tego ostatniego, lecz na czynnej walce z nim.

Zanim jednak pomyślimy o założeniu grupy, dobrze jest podjąć następujące kroki:

1. Pomodlić się do Niepokalanej, aby pobłogosławiła przedsięwzięcie.
2. Porozmawiać ze swoim kapłanem o planie założenia grupy MI.
3. Jeśli kapłan poprze inicjatywę, zastanowić się (ewentualnie wspólnie z nim), kto mógłby być również zainteresowany współpracą w ramach MI, i pozyskiwać takie osoby. Pomóc w tym mogą następujące środki:
   — Kazanie i/lub wykład na temat Rycerstwa Niepokalanej
   — Bezpośrednia rozmowa z potencjalnie zainteresowanymi wiernymi
   — Udostępnienie informacji o MI, zwłaszcza wytycznych dotyczących przyjęcia.
4. Razem z przeorem określić, jakie mogłyby być cele lokalnej grupy MI i jak najlepiej ją zorganizować (czynny apostolat, regularne spotkania modlitewne, wykłady, procesje itp.). W razie potrzeby można skonsultować z nami konkretne pomysły na apostolat.