Anioł Pański (cz. II)

„Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi…”

Zwiastuny, jakie dotąd szły ku człowiekowi, były zwiastunami smutku. Przypomnijmy sobie tylko Hioba. W chwili jednej ogołocony z wszelkiej wielkości i szczęścia tej ziemi! Pierwszy zwiastun niesie mu wieść, że trzoda jego zrabowana. Nie wymówił jeszcze słów ostatnich, a przychodzi inny i mówi: „Ogień spalił szałasy twoje”. Nie odszedł jeszcze, kiedy powiada trzeci posłaniec: „Mieczem wymordowani twoi pasterze!”. A potem przychodzi ten smutny zwiastun i głosi: „Sachun wywrócił dom twój, w ruinach pogrzebani synowie twoi!”. Takie to zwiastowania otrzymywał Hiob. Była to tylko malutka cząstka tych okropnych zwiastunów, które przejść miała ludzkość cała.

Od pierwszej onej posępnej wieści: „Ziemia rodzić ci będzie osty i ciernie”, albo: „Brat zabił brata i krew jego niewinna woła do nieba”, aż do potopu, Sodomy i Gomory, tyle wiekowych, a druzgocących unosi się ponad ziemią zwiastowań, że smutek oszołomił narody całe i wiele z nich dni narodzin swych dzieci obchodziło jako dni smutne, a chwile pogrzebu jako momenty radosne, bo śmierć przerwała pasmo nędzy. Ponad światem, powiada średniowieczny mistyk bł. Henryk Suzo, płynęła ponura wieść: „ach!, ach!, biada!”.

I wtedy… Anioł Pański odzywa się do Dziewicy: A-ve, co znaczy, wolna od biedy, od nieszczęścia, od lęku! A dlaczego wolna od tych ciężarów? Bo „poczęła z Ducha Świętego”. W ten sposób zaczęła spełniać się obietnica. Zwiastuny posępne, uchodźcie! Tęsknoto, ucisz się! Już zbliża się pojednanie z Bogiem przez Zbawiciela… Ziemio – padole ciernisty, przemieniaj się w przedsionek nieba. Przekleństwo zdjęte z ciebie! Ciesz się i raduj!

Uciszcie się, nie narzekajcie, że śmierć każe wciąż zbijać nowe trumny, że serca po odejściu bliskich w cmentarz się zamieniają… Nie spychajcie takich serc w przepaść rozpaczy gdzie złamane pękłyby niechybnie. Pocieszcie je bo oto Odkupiciel przyszedł, a przyszedł przy odgłosie A-ve… Pan od „Zdrowaś…” zaczął swe ziemskie życie…

(styl uwspółcześniono)

c.d.n.

(z: o. Teodor Naleśniak Z.K., Wykład tajemnic różańcowych, Wydawnictwo OO. Dominikanów Lwów 1929, s. 99-100)